De APK3-training bestaat uit twee praktijkdagen, voorafgegaan door een voorbereidende webtraining, die de cursist in eigen tijd kan doen. In één ochtend wordt de lesstof vervolgens nog eens goed doorgenomen. Het betreft vooral alle wet- en regelgeving rond de APK3-keuring. Daarna wordt er anderhalve dag geoefend in de praktijk, waarbij een trekker kritisch wordt bekeken op alle te keuren aspecten zoals de algemene toestand van de constructie, registratie van tellerstanden en draaiuren, een remtest, de dimlampafstelling, meting van de bandenprofieldiepte en de hydrauliek/druklucht van het remsysteem.
Ook een roestberekening maakt deel uit van de keuring. “Dat was wel een uitdaging, want daar heb je als trekkermonteur geen ervaring mee. De roestberekening is best een lastig onderdeel van de APK3, dat moet je niet onderschatten”, aldus de 44-jarige Leenaerts, die eigenaar en directeur is van De Bruijn Mechanisatiebedrijf in Zundert. Hij had de webtraining thuis goed doorgenomen en was daarmee goed voorbereid voor de praktijktraining. “Ik denk dat ik er thuis wel vijftien uur in heb gestoken. Een aantal andere deelnemers aan de training hadden dat wat onderschat.”
Dat is ook de ervaring van servicemonteur Démy Jansen (26) van landbouwmechanisatiebedrijf Roelofs in Bennekom. Hij behaalde in juli zijn diploma voor keurmeester APK3 en volgde ook de training bij Aeres Tech. “Trekkermonteurs zijn nu eenmaal mannen van de praktijk. En al die regeltjes zijn nogal in ambtenarentaal opgeschreven. Maar ja, als je keurmeester bent, moet je ze wel kennen. Hoe breed moet een lampje zijn, hoe hoog of hoe laag mag dat zijn gemonteerd, dat soort dingen daar gaat het dan om.”
Tekst gaat verder onder de foto:
Foto met: Demy Jansen
Andere pet op
Wat Jansen vooral merkte is dat je als keurmeester een andere pet moet opzetten dan je als monteur gewend bent. “Als je als monteur ziet dat een lampje kapot is, dan vervang je dat even. Als keurmeester registreer je het alleen: dat is een afkeurpunt. Of een trekhaakkoppeling keuren met een maatje doe je als monteur ook niet. Je ziet op het oog wel of het oké is of niet. Als keurmeester is dat niet genoeg: dan moet je het méten. Dat is even wennen.” Leenaerts noch Jansen hebben al een trekker gekeurd. Landelijk gaat het sinds de invoering van de verplichting per 1 mei jl. nog maar om enkele exemplaren. “Er zijn niet zoveel trekkers die sneller gaan dan 40 km/uur en die voor transport over de weg worden gebruikt. Ik heb toch het diploma gehaald, omdat ik voorbereid wil zijn als zo´n trekker bij mij op de zaak komt en gekeurd moet worden”, zegt Leenaerts. Ook Jansen kijkt daar zo tegenaan. “Ik heb die training gedaan op verzoek van mijn baas, samen met mijn collega Teun Steenbruggen. Ik zie het keurmeester zijn als een investering in mezelf. En nu ik het diploma heb, vind ik het ook prima.”
Teskst gaat verder onder de foto:
Foto met: Silvan Leeanerts
APK3 wordt groeimarkt
Al is het aantal keuringen van landbouw- en bosbouwtrekkers nu nog erg beperkt, beide nieuwe keurmeesters denken dat het aantal te keuren trekkers in de toekomst flink gaat toenemen. Leenaerts: “Over twintig jaar geldt de APK-verplichting misschien wel voor alle trekkers. Dan kun je maar beter voorbereid zijn. En je krijgt na twee jaar ook de verplichte herkeuringen. Als mechanisatiebedrijf is het toch interessant om dat erbij te gaan doen. En het is fijn als een klant van wie een trekker moet worden gekeurd bij jezelf terecht kan en niet naar een collega gaat.” Voor de veiligheid zou een bredere APK-plicht voor trekkers wel goed zijn, vindt Jansen bovendien. “Ik kom als monteur wel eens dingen tegen die eigenlijk niet verantwoord zijn, vooral bij oudere trekkers. Bijvoorbeeld heel veel stuurkogelspeling. Het zou denk ik goed zijn als dat soort dingen verplicht moeten worden aangepakt via een APK.”
Ook een training APK3 volgen?
De belangstelling is groot. Kijk op www.aerestech.nl onder ´trainingen en opleidingen´ voor actuele data.