De toekomst van de internationale trainingen

Erwin Sportel en Johan Brinks coördineren de internationale trainingen, waarvan opvalt dat in veel situaties ‘live’ trainingen nu weer de voorkeur genieten boven online toepassingen. “Al zullen ‘live’ trainingen altijd nodig blijven, toch denk ik dat online toepassingen in de komende jaren opnieuw aan een opmars beginnen”, zegt Erwin Sportel. “Bij Aeres Tech zijn we al bezig met de ontwikkeling van VR (virtual reality) en AR (augmented reality) in trainingssituaties in de studio die we vorig jaar in gebruik hebben genomen. Maar uiteindelijk heb je daar pas iets aan als die technieken ook aan de andere kant bruikbaar zijn. Dat zal zich geleidelijk ontwikkelen.”

De trainers van Aeres Tech zijn bekende gezichten in de trainingscentra van John Deere (Bruchsal) en CNH (Heilbronn), beide in Duitsland. Technici van dealers van deze merken komen van heinde en verre om hun kennis en vaardigheden bij te houden en uit te breiden. Het zijn trainingen die Aeres Tech verzorgt in nauwe samenspraak met en in opdracht van de fabrikanten.

Erwin Sportel: “Je ziet twee ontwikkelingen: producttrainingen lenen zich meestal vrij goed voor de online platforms die er nu zijn. Maar diagnosetrainingen zijn echt nog aangewezen op fysieke aanwezigheid. De producttrainingen bevatten met name introductie en uitleg over de veranderingen van een nieuwe of vernieuwde machine ten opzichte van een vorige versie. Een voorbeeld daarvan is een training over een nieuwe ronde balenpers die we dit voorjaar verzorgden voor John Deere. Dat kon gewoon vanuit Ede. Het voordeel is dat je grote groepen tegelijk kunt bedienen. Het nadeel ervan is dat de effectiviteit van de training lastig meetbaar is. Je kunt als trainer moeilijk zien of de cursisten goed gefocust zijn. Het helpt dan wel om praktische opdrachten aan de deelnemers mee te geven die ze dan op hun eigen bedrijf kunnen uitvoeren. De trainer is dan op de achtergrond aanwezig om de cursisten met raad en daad bij te staan.”

Diagnosetrainingen en het zoeken van storingen, zijn een ander verhaal, zegt Sportel. Het is volgens hem dan toch belangrijk dat je fysiek in elkaars nabijheid bent. De opzet van die trainingen is storingen detecteren en verhelpen. “We bouwen dan een storing in, dat kun je moeilijk iemand thuis vragen om bij zijn eigen machine te doen. Bovendien weet-ie dan al wat er aan de hand is en valt er niks meer te zoeken. Juist het samen zoeken, ontdekken en diagnosticeren geeft meerwaarde aan de training. Dit type trainingen zal veelal ‘live’ moeten gebeuren, totdat we kunnen beschikken over volwaardige VR- en AR-technieken. Daarmee kun je nabootsen dat vanuit verschillende plaatsen daadwerkelijk in één ruimte samen bent.

Zover is het nu nog niet. Daarom komen we samen in ons eigen expertisecentrum, maar ook in de trainingscentra van de fabrikanten in Duitsland. Ook gebeurt het wel dat we voor zulke trainingen te gast zijn bij een grote dealer in het buitenland, zodat monteurs uit die regio daar terecht kunnen.”
CNH en John Deere hebben een iets verschillende benadering van hun internationale trainingen, zegt Sportel. John Deere zet iets steviger in op online, CNH juist iets meer op ‘live’ trainingen. “John Deere uniformeerde het trainingsmateriaal wereldwijd; CNH koos voor een meer landelijke aanpak, waarbij dus verschillen mogelijk zijn. John Deere zet vooral in op online trainingen; CNH meer op fysieke aanwezigheid. “Ook toen de pandemie nog volop gaande was, bleef het trainingscentrum van CNH in Heilbronn open, al was het voor kleine en dagelijks op corona geteste cursisten en trainers.”

In de komende maanden verzorgen de trainers van Aeres Tech trainingen in onder meer Zweden, Denemarken, Duitsland en Noorwegen. “Inmiddels is de volgende crisis alweer begonnen. Als er al graan wordt ingezaaid in Oekraïne, dan zal dat voor een groot deel te laat geweest zijn door de oorlog die ineens uitbrak. De graanprijzen gaan onstuitbaar omhoog. Dat is vervelend voor de consument, maar voor de akkerbouwsector kan wellicht ook kansen bieden. Hogere prijzen geven wellicht ruimte voor meer investeringen in techniek en training. In Amerika zien we dat de robotisering onherroepelijk op ons afkomt. Daar rijden trekkers al geheel zelfstandig met de landbouwmachines over de akkers. De vraag naar een meer duurzame landbouw – wellicht met plantaardige vleesvervangers – geeft wellicht ook kansen aan nog relatief nieuwe gewassen zoals soja, want waarom zouden we dat uit Brazilië halen? Ach, misschien heeft de akkerbouw eens een keer geluk.